Anlamsız bir kelime açtı sol avucumun çizgileri
Buruşuklarından açılan bir mektubu öper gibi
Değdirir gibi dudaklarımı: billigrafi
Billigrafi kardeşim!
Sapa sokakların düşülesi çukurları gibi
Kalbimi bir yere saklamışım
Örtüp gözlerimi ‘kimim ben?’ demişim gibi
Billigrafi billigrafi billigrafi
Uyum içinde ve göz altlarımı parmak uçlarıma bırakarak
Sonsuz kum tanelerini yorgun aksak eşelercesine:
Bil – lig – ra – fi.